Θεμελιώδεις προϋποθέσεις εγκυρότητας

Δημήτρης Παναγιωτόπουλος
Καθηγητής ΕΚΠΑ ,Δικηγόρος

 Από αρχαιοτάτων η «οικιακή εστία», είναι δεμένη άρρηκτα με «τη λατρεία των προγόνων[1] και φανερώνει τον πυρήνα αυτής , το μόριο της κοινωνικής ζωής, την οικογένεια[2], που διαμορφώνει το «Γένος»[3].   Αυτή την αναφορά κάνουν οι ήρωες του 21 όταν διατύπωναν την αναγκαιότητα του αγώνα τους για την ανάσταση του γένους^[4] , εν προκειμένω των Ελλήνων .

Σήμερα στο πλαίσιο της εθνικής κυριαρχίας, θεωρίας που επικρατεί τον 19^ο Αιώνα, μετά την πτώση των αυτοκρατοριών, θεμελιακής φύσης για τη συντήρηση και την προαγωγή του έθνους, κατά το Σύνταγμα είναι ρητώς η Οικογένεια[5]. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που θέτει αυτοτελώς, στα προστατευόμενα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα από το κράτος, την οικογένεια, όπως το γάμο, τη μητρότητα και την παιδική ηλικία .

Αποτελεί δηλαδή αυτή η διάταξη του Συντάγματος θεμελιακή θεσμική εγγύηση[6] και προστατεύει «ὡς πρός τήν οὐσιαστική τους δομή τόν γάμο καί τήν οἰκογένεια»[7]. Ειδικά για τις Πολύτεκνες οικογένειες στο άρθρο 21 του Συντάγματος σημειώνεται ότι, «[…] έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Kράτος» (άρθρο 21 Παρ.2), ενώ επίσης διατυπώνεται η υποχρέωση του Κράτους να λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για το σχεδιασμό και την εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής. Στη βάση αυτών των διατάξεων του Συντάγματος το κράτος υποχρεούται να μεριμνά για τη διασφάλιση συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης όλων των πολιτών μέσω ενός συστήματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, όπως νόμος ορίζει[8].

Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, ο Γάμος κατά το Σύνταγμα μπορεί να μην συνδέεται άμεσα με την οικογένεια, γιατί αυτός δεν γίνεται οπωσδήποτε χάριν της οικογένειας, ανεξάρτητα από την ενδεχόμενη δημιουργία οικογένειας, παρίσταται όμως ως ο μόνος έγκυρος γάμος με μόνο τα ετερόφυλα ζεύγη, που για το ελληνικό δίκαιο προστατεύεται από το Σύνταγμα[9] . Κάθε άλλη μορφή που σχετίζεται με τη συμβίωση ανθρώπων είναι απλή Ένωση και κατά το Ελληνικό Δίκαιο δεν ταυτίζεται με το γάμο και το Σύνταγμα. Τέτοια μορφή Ένωσης ανθρώπων είναι το σύμφωνο συμβίωσης το οποίο έχει θεσμοθετηθεί καθόλα[10] . Συνεπώς το πρόβλημα της συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών έχει λυθεί με το υπάρχον σύμφωνο συμβίωσης όπως και με τη δυνατότητα διαθήκης, με την οποία διευθετούνται τα προβλήματα καταγωγής των παιδιών, διατροφής, κληρονομικού δικαίου, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Επομένως είναι απορίας άξιο πως ενώ ο θεσμός αυτός του συμφώνου συμβίωσης υφίσταται τουλάχιστο πάνω από δεκαετία, τη χρήση αυτού του θεσμού από ομόφυλα ζεύγη τόσο ανδρών όσο και γυναικών έχουν κάνει μόλις 500 τον αριθμό συνολικά ( επίσημα στοιχεία)[11]. Και εδώ τίθεται έντονα το Ερώτημα, σε τι εξυπηρετεί η παροχή δυνατότητας τέλεσης Γάμου σε ομόφυλα ζεύγη, που ειρήσθω εν παρόδω αν αυτό συμβεί θα δημιουργήσει γάμους ανυπόστατους και εξ υπαρχής άκυρους. Στο στο ελληνικό δίκαιο όχι μόνο δεν προβλέπεται αλλά ούτε και στο δίκαιο της ΕΣΔΑ ( βλ. άρθρο 8 παρ.1 ΕΣΔΑ) που υποχρεώνει σε κάτι τέτοιο (άρθρο 12)[12] τουναντίον αναφέρεται σε γάμο άνδρα και γυναίκας. Σύμφωνα δε, με την Ελληνική θεωρία^[13] , « […]ο γάμος αποτελεί θεσμό, τόσο με τη νομική έννοια του θεσμού, αλλά και την έννοια της ελεύθερης υπαγωγής δύο ετερόφυλων προσώπων σε μία Ένωση (κοινωνία βίου»), ἡ οποία ρυθμίζεται οπό κανόνες αναγκαστικού δικαίου (jus cogens ) και παράγει αποτελέσματα (έννομες σχέσεις) ανεξάρτητα οπό το αν το ήθελαν ἤ όχι τα μέρη. Ἡ τεκνοποιία είναι συνήθης σκοπός του γάμου, όχι όμως απαραίτητος».

Επομένως , τέτοια πρωτοβουλία θεσμοθετήσεως «γάμου «ομοφύλων» θεωρούμε ότι έχει στόχο την εκ θεμελίων κατάργηση του έθνους, όσο κι αν φαίνεται ότι στοχεύει στη λύση δήθεν του προβλήματος των ομόφυλων ζευγαριών, όπως επίσης στοχεύει και στον περιορισμό του κύκλου των συγγενών (Βλ Μελέτη ΕΕ για τον περιορισμό αυτού του κύκλου ανά χώρα μέχρι το 2050). Για το σκοπό αυτό άλλωστε, της διαλύσεως της ιδέας αλλά και του σώματος του Έθνους, χάριν της ΝΤΠ, εργάζονται τόσο από αριστερά όσο και από τα δεξιά με το δικό τους τρόπο ο καθένας εδώ και καιρό. Τούτο πλέον είναι έκδηλον εδώ και πολλά χρόνια με πολλές πρωτοβουλίες σε βάρος του έθνους και του Ελληνικού Λαού.

Εκ των ανωτέρω σαφώς καιευθέως προκύπτει ότι στην ελληνική έννομη τάξη ο θεσμός του Γάμου νοείται μόνο ανάμεσα σε πρόσωπα ετερόφυλα   και αυτόν το Γάμο θέτει το   Σύνταγμα   υπό την προστασία του Κράτους. Αποτελεί δε θεσμική εγγύηση η προστασία του συμφέροντος των τέκνων, η παιδική ηλικία, υπό την αυτοτελή ύπαρξη της οικογένειας και της μητρότητας .

Ας καταλάβουν επί τέλους και ας το κατανοήσουν πια ότι οι Έλληνες αυτής της δεκαετίας είναι τουλάχιστο υποψιασμένοι και κανείς δεν μπορεί να παίζει με το Σύνταγμα !. Γιατί το Σύνταγμα είναι για τον Ελληνικό Λαό   και το Έθνος .-

 Δημοσιευμένη σε :https://egerssi.gr/%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%b1-%ce%ad%ce%bd%ce%bd%ce%bf%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%ac%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%b8%ce%b5%ce%bc/

[1] Βλ. Μ. Κρουαζέ, Ο Πολιτισμός της Αρχαίας Ελάδας, Δ. Μιτζιλέκης, Γκοβόστης, Αθήνα, σελ. 10. Επ. βλ. Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΔ :, «Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας» μετ. ελλ. Αθήνα 1978, σελ. 202 – 203.

[2] Βλ. Χ. Σακελαρίου, «Νέο Λεξικό Δημοτικής» Έκδοση Β’, Αθήνα, σελ. 852, «ομάδα ανθρώπων που συνδέεται με στενούς δεσμούς αίματος».

[3] Βλ. J. Morgan (1877), «Η Αρχαία Κοινωνία», N. York, Το Ελληνικό γένος, σελ. 219 κ.επ. Μ. Κρουαζέ :, «Ο Πολιτισμός της Αρχαίας Ελλάδας», όπ.π. σελ. 10.

[4] Ο Όμηρος παραθέτει την εικόνα της φρατρίας στην Ιλιάδα όπου ο Νέστορας προτρέπει τον Αγαμέμνονα να κρίνει τους άνδρες κατά φρατρίες : «Κριν άνδρας κατά φύλα, κατά φρήτρας Αγάμεμνων ως φρήτρη φρήτρησιν αρήγη φύλα δε φύλοις», βλ. Ομήρου :, «Ιλιάδα», Β΄στίχοι 362 – 363,επ. Βλ. J. Morgan :, «Η Αρχ. Κοιν.», όπ. π., σελ. 246, και Φ. Ένγκελς :, «Η κατ. της οικ., της ατ. Ιδιοκ. και του Κρ.», όπ. π., σελ. 222.

[5] Άρθρο 21 παρ 1 του Συντάγματος του 1975, όπως αναγράφονται στο Ψήφισμα της 25ης Νοεμβρίου 2019 της Θ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων.

[6] Βλ. ΣτΕ 910/1994,ΔιΔικ 1994,1214,ΣτΕ 1154/1983,217πρβλ. Βλ Γεώργιος Ποταμιᾶς(2019) Ὁ Γάμος καί ἡ Οἰκογένεια κατά τό ἄρθρο 21 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος, Σύμβουλος τῆς Ἐπικρατείας Ημερίδα Η Ορθοδοξία Απέναντι στην Σύγχρονη Άρνηση: Σεφ 18 Μαϊου 2019.

[7] Βλ Γεώργιος Ποταμιάς (2019) Ὁ Γάμος και η Οικογένεια κατά το άρθρο 21 παρ. 1 όπ.π .

[8] Βλ. Ελεγκτικό Συνέδριο: ΑΡΘΡΟ 21 – Προστασία Οικογένειας, Γάμου, Μητρότητας και Παιδικής Ηλικίας, Δικαιώματα Ατόμων με Αναπηρίες σε https://www.elsyn.gr/el/node/948 .

[9] Βλ. Ρόη Δ. Παντελίδου (2024) Ο γάμος ως ένωση δύο προσώπων διαφορετικού φύλου :σε https://www.tovima.gr/2024/01/15/opinions/o-gamos-os-enosi-dyo-prosopon-diaforetikou-fylou/

[10] Βλ. Ν 4356/2015(ΦΕΚ Α’181/24-12-2015 Σύμφωνο Συμβίωσης, Άρθρο 1 Σύσταση.

[11] Βλ. και ΣτΕ με Αριθ. 203/2018 που έκρινε ὅτι: «Μέ τόν ν.4356/2015 κατοχυρώνεται, σέ συμφωνία πρός τίς διατάξεις τοῦ Συντάγματος καί τῆς Ε.Σ.Δ.Α. περί ἰσότητας καί ἀπαγόρευσης τῶν διακρίσεων, ἐλεύθερης ἀνάπτυξης τῆς προσωπικότητας καί σεβασμοῦ τῆς ἰδιωτικῆς καί οἰκογενειακῆς ζωῆς κάθε πολίτη, τό δικαίωμα ἐνηλίκων προσώπων, ἑτεροφύλων ἤ ὁμοφύλων, νά ἀναλαμβάνουν, μέ τή σύνταξη συμβολαιογραφικοῦ ἐγγράφου, πού καταχωρίζεται στά προβλεπόμενα ληξιαρχικά βιβλία, ἀμοιβαία δέσμευση σέ μόνιμη κατ' ἀρχήν συμβίωση, ἡ ὁποία ἀναγνωρίζεται ἀπό τήν ἔννομη τάξη καί ρυθμίζεται ἐν μέρει κατ' ἐνάσκηση τῆς συμβατικῆς ἐλευθερίας τῶν συναινούντων μερῶν καί ἐν μέρει βάσει κανόνων ἀναγκαστικοῦ δικαίου, κατ' ἀνάλογη ἐφαρμογή διατάξεων νόμου περί γάμου, σχέσεων τῶν συζύγων καί πάσης φύσεως δικαιωμάτων τους.

[12] Βλ άρθρο 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τον Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), σύμφωνα με το οποίο ο άνδρας και η γυναίκα έχουν το δικαίωμα να συνάπτουν γάμο, διακρίνει τη διαφορά φύλου στη σύναψη γάμου.

[13] βλ. Ι. Σπυριδάκη, Εγχειρίδιο Οικογενειακού Δικαίου, σελ. 46 ἑπ.

Δημήτρης Π. Παναγιωτόπουλος
υπ. Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής,
Κεντρικός Τομέας, Αθήνα  

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,

Η χώρα μας πορεύεται προς μία νέα εποχή που τη χαρακτηρίζουν αλλαγές και προκλήσεις. Το αύριο των δημοσίων πραγμάτων και ειδικά των θεσμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Δήμων και Περιφερειών απαιτούν στιβαρό σχεδιασμό, προσήλωση στους στόχους, αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα.

 Στις προσεχείς Αυτοδιοικητικές εκλογές, , εκτιμώ ότι η Παράταξη «Αττική Ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση» της οποίας ηγείται ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής Γιάννης Σγουρός αποτελεί εγγύηση για την περιφερειακή Διοίκηση της Αττικής.

Ο Γιάννης ΣΓΟΥΡΟΣ ανήκει σε αυτούς που δεν είναι θεατές των λόγων και ακροατές των έργων παρά απαντά με έργο, ΜΟΝΟ έργο !! , γι’ αυτό θεωρώ ότι σήμερα αυτός είναι η μόνη στέρεα επιλογή και συστρατεύομαι μαζί του για μια Ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση Αττικής. Εκτιμώ δε, βαθύτατα ότι πέραν της βουλήσεως για έργο, οι θεσμοί αυτοί    απαιτούν Ήθος και διαχρονική και στέρεα κοινωνική δράση και προσφορά . Τα πρόσωπα στη διοίκηση οφείλουν να υπηρετούν τους θεσμούς της περιφερειακής διοίκησης με αφοσίωση προς εξυπηρέτηση του δημοσίου σκοπού για τον οποίο εκ του Συντάγματος υφίστανται.

Με επίκεντρο τους πολίτες μας, οφείλουμε να συμμετάσχουμε στην προσπάθεια για την αποτελεσματική και διάφανη πορεία του πολυπληθέστερου περιφερειακού θεσμού, την μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας που είναι η Αττική .

Τα κίνητρα που με οδήγησαν να κατέλθω στις επικείμενες περιφερειακές εκλογές, ως υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στον Κεντρικό Τομέα της Περιφέρειας Αττικής με την παράταξη Γιάννης Σγουρός «Ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση Αττικής», ήταν το οραματικό Πρόγραμμά του για την Περιφέρεια της Αττικής, ο ιδιαίτερος ζήλος του χρόνια τώρα με προσήλωση   στο σκοπό αυτό και η ειδική του συμβολή σ΄ αυτό .

.

Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον Γιάννη Σγουρό για την Τιμή που μου έκανε να με συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο του Κεντρικού Τομέα της περιφέρειας Αττικής με την παράταξη ΑΑΑ Ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση Αττικής

Το όραμα για μια διοίκηση στην Περιφέρεια Αττικής λειτουργική και παραγωγική με στόχο την ουσιαστική ανάπτυξη για το καλό του τόπου και των πολιτών της, με ελευθερία και ασφάλεια, προσηλωμένη στις αρχές της αξιοκρατίας, της δικαιοσύνης, της καινοτόμου ανάπτυξης, του πολιτισμού ως μοχλού προόδου και ανάπτυξης για την Αττική για την ευημερία των πολιτών και τη πρόοδο της χώρας.

Από τη θέση αυτή Σας καλώ όλες και όλους με ενθουσιασμό, να συμπράξουμε να γίνει το όραμα πραγματικότητα για μια ανεξάρτητη αυτοδιοίκηση στην Περιφέρεια Αττικής με το Γιάννη Σγουρό «Ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση Αττικής», για να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση όπως θα έλεγε και ο ποιητής !

Εύχομαι τον Καλόν Αγώνα

28 ΙΟΥΝΙΟΥ, 2023

Δημήτρης Π. Παναγιωτόπουλος
Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Δικηγόρος

Από τις εκλογές  της 25ης  Ιουνίου  2023 προέκυψαν  σημαντικά στοιχεία  τα οποία προσδιορίζουν  την πολιτική σκηνή στο πλαίσιο του Συντάγματος του 1975  ως ισχύει .

Το πρώτο που  ανεδείχθη είναι ότι το πολιτικό σύστημα εξουσίας, όπως τουλάχιστο βιώθηκε από τα τρία κόμματα που κυβέρνησαν τους Έλληνες  τη ΝΔ το ΠΑΣΟΚ –ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ,  πάσχει ανεπανόρθωτα . Μεγάλο   ποσοστό των εκλογέων με  γυρισμένη την πλάτη στις εκλογές αυτές στο  ύψος του 47,5%, απείχε από την εκλογική διαδικασία.  Πρώτη φορά στα χρονικά   καταψηφίζεται η αντιπολίτευση και  υπερψηφίζεται   κυβέρνηση με διαφορά που φθάνει στο 23% . Έτσι  το κυβερνών  κόμμα της ΝΔ  κατ’ απόλυτη αντίθεση λαϊκού αισθήματος και αποτελεσμάτων να εμφανίζεται  ως λυτρωτής λες και  δεν  κυβέρνησε ποτέ.  Το κόμμα της ΝΔ, το οποίο ως κυβέρνηση έθεσε τις υποχρεωτικότητες των  Εμβολίων και των προστίμων, με άλλοθι την «π-λ-ανδημία  Covid -19»!, την πολιτική της ένδειας και του δελτίων επισιτισμού (μάρκετ pus, Yung pus κλπ), επί των ψηφισάντων έλαβε το 40,64%  το οποίο αντιστοιχεί στο ποσοστό  του 20%   του εκλογικού σώματος.   Από το άλλο μέρος  η επί τέσσερα χρόνια αντιπολίτευση,  ο ΣΥΡΙΖΑ να χάνει και να ξανά χάνει δύναμη  και να λαμβάνει  τελικώς  το ποσοστό μόλις 17,4%, το οποίο για κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει στα ελληνικά εκλογικά χρονικά ιστορικό Προηγούμενο.

 Τα αποτελέσματα των εκλογών αυτών, πέραν των άλλων  δημιουργούν την ευκρινή εντύπωση ότι, μετά το πραξικόπημα σε βάρος του Λαού και του έθνους το 2015 δεν υπάρχει η παλαιά δεξιά ως ΝΔ ούτε ΠΑΣΟΚ με  την Κεντρο Αριστερά που γνωρίζαμε ως ιδεολογία  παρά μόνο μια  σύγχρονη νεοφιλελεύθερη Νέα  τάξη Πραγμάτων  στην Ελλάδα.   Η πολιτική κατάσταση όπως πολιτικά  ορίζεται τελευταία , όλων αυτών των σχηματισμών εξουσίας,  διέπεται από  διεθνιστικό εθνομηδενισμό και τον ολιγαρχικό χαρακτήρα της ΝΤΠ που σκοπόν έχει τη  μετάλλαξη του πληθυσμού  και το  Μετάνθρωπο, φαίνεται να εκφράζεται Άριστα από τη ΝΔ  που θα απορροφήσει τις υπόλοιπες δύο δυνάμεις του συστήματος αυτού. Σημείο χωρίς επιστροφή, που προσδιορίζει πεντακάθαρα την κατάσταση αυτή,  αποτελεί το Συνταγματικό Δημοψήφισμα  υπέρ του ΟΧΙ  του Λαού στις  δανειακές συμβάσεις σε ποσοστό 61,3%.  Τα παραπάνω κόμματα προεξάρχοντος του ΣΥΡΙΖΑ που προκάλεσε και το Δημοψήφισμα,  με  κοινοβουλευτικό τρόπο και  όλοι  μαζί με 222 βουλευτές, αντισυνταγματικώς, πραξικοπηματικά προσέβαλλαν το Δημοκρατικό Πολίτευμα   και μετέτρεψαν τεχνηέντως  το  ΟΧΙ του Λαού αυτό σε  ΝΑΙ υπέρ των συμβάσεων στις οποίες το ΟΧΙ του λαού παραμένει ακόμα συνταγματικώς σε Ισχύ!  Αυτός ήταν ο τρόπος  που όλοι μαζί χειρόδεσαν το Λαό και το έθνος με υποθήκευση της περιουσίας του μέσω  του ΥΠΕΡ ΤΑΜΕΙΟΥ  μέχρι το 2115,και την δήθεν ανεξάρτητη Αρχή ΑΑΔΕ ,  καθιστώντας τον παράλληλα  φόρου υποτελή μέχρι το 2060 υπόχρεο  να εξασφαλίζει 2,5% πλεόνασμα για τους τρίτους δανειστές και προσδιορίζοντας το πολιτικό τοπίο της ΝΤΠ που ζούμε σήμερα.

 Ειρήσθω εν παρόδω, οι εκλογές εμφανώς πρόβαλλαν ένα μεγάλο πολιτικό κενό  με ορίζοντα  τα θέματα της ύπαρξης του έθνους και της πατρίδας των Ελλήνων   στο μέλλον, της πολιτικής για την παιδεία των Ελλήνων την συνταγματικά προσδιορισμένη  χριστιανική  πίστη,  όπως αυτή του παραδόθηκε το 1821 στον αγώνα υπέρ της εθνικής του ανεξαρτησίας,  της ελευθερίας του γένους, υπέρ πίστεως και πατρίδος . Στο κενό αυτό  έκαναν  την εμφάνισή τους αρκετά μικρά κόμματα   όπως για παράδειγμα είναι η ΝΙΚΗ   Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα  με ιδιαίτερο ενδιαφέρον .  Για να πούμε όμως ότι σε κάποιο από αυτά θα μπορούσε να προστρέξει  ο ελληνικός Λαός για να καλυφθεί το μεγάλο κενό της Πολιτικής  απαιτείται να δούμε αν κάποιο από τα κόμματα αυτά θα  μπορούσε να παρουσιάσει πράγματι έναν ορίζοντα  με πολιτικό Λόγο και περιεχόμενο Δημοκρατικό Πατριωτικό  επί όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η πολιτική ζωή στην Ελλάδα σήμερα.  Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση έχει δείξει ότι  τα μικρά κόμματα  υπεραμυνόμενα μονοθεματικά την πολιτική   χαρακτηρίζονται είτε ως δεξιά είτε  ακροδεξιά ή άλλως πως, συντηρητικό κόμμα ή ακροαριστερό   που  έχει ως  αποτέλεσμα την  περιθωριοποίηση και την πολιτική του αναποτελεσματικότητα και τελικώς την εξαφάνιση του από το πολιτικό προσκήνιο

Σήμερα η Πολιτική Κατάσταση  στην  Ελλάδα απαιτεί  θεσμική  ανασυγκρότηση  των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικό-οικονομικών δομών στον σύγχρονο κόσμο του κράτους, ως Πολιτεία. Η ανασυγκρότηση αυτή ως Αναθέσμιση, απαιτεί και τη συγκρότηση  της κοινότητας του ανθρώπου , της κοινότητας της ζωής που θα βάλλει το  φραγμό εκείνον στην εξουσία  για να μην  την καθίσταται  το  «Εμόν Παίγνιον» στα χέρια σαλτιμπάγκων πολιτικών και να ξαναδώσει προοπτική στον Έλληνα και την Ελληνίδα με θεσμική ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα της γεωργικό κτηνοτροφικής  Παραγωγής   της ριζικής αναδόμησης και αναμόρφωσης της Παιδείας και της οικονομίας .

Η Δημοκρατία αυτή ως πραγματική, αποτελεί οίκοθεν αντίσταση τόσο στον διεθνιστικό μηδενισμό όσο και στον νεοφιλελεύθερο εθνικό ή διεθνή ολιγαρχικό καπιταλισμό, διότι η Κοινότητα, το Κοινόν, αυτόν τε και έτερον, οικοδομεί οίκοθεν ανθρώπινες σχέσεις φιλίας και ελέους, σχέσεις της ελληνότροπης αγάπης που αποτρέπει οίκοθεν την μη ρευστοποίηση της αντικειμενικής υποστάσεως του ετέρου και δημιουργεί το αίσθημα της αλληλεγγύης ανάμεσα στους ανθρώπους  .  Αυτής της Πολιτικής Σκληρός πυρήνας  θα μπορούσε  να είναι η Αναθέσμιση παντού με ένα Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα με σκοπό την κοινωνικοοικονομική αναδόμηση και τη θεσμικά παραγωγική ανασυγκρότηση του κράτους, ως Πολιτεία, της οποίας μόριον είναι ο Πολίτης και σήμερα η οικογένεια.   Η ανάκτηση όμως της  Δημοκρατίας απαιτεί ελεύθερους ανθρώπους όπως  αυτή προσδιορίζεται στον Αριστοτέλη   και αργότερα  στο Σενέκα  ,ο οποίος τόνισε ότι  «Ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που ελεύθερα υπακούει σε αυτά, που κατ’ ανάγκη συμβαίνουν».

Η παιδεία επομένως είναι στο κέντρο της  δημιουργίας του ελεύθερου ανθρώπου που είναι κύτταρο της Δημοκρατίας με την πίστη του στα Ιερά και τα όσια  της Πατρίδας του. Εδώ πρέπει ιδιαίτερα να τονιστεί ότι οι εργάτες  της ζωής, των πόρων και του πολιτισμού  υπάρχουν μόνο με Πατρίδα. Όσοι δε, χρησιμοποιούν μετανάστες σκοπό τους είναι να αντικαταστήσουν  τον εργαζόμενο  λαό του έθνους . Η πολιτική αυτή  εργάζεται ευθέως για τον διεθνή ολιγαρχικό πλούτο  και την μετάλλαξη ανθρώπων και πολιτισμού  και βρίσκει έδαφος πλέον το γνωστό σε όλους   Patria o Muerte -Πατρίδα η Θάνατος  (Che  Guevara )

Μια τέτοια  Πολιτική, νέας κοπής, με δημοκρατικό Κοινωνικό και Πατριωτικό Πρόσωπο  όπως και η καινούργια μουσική, μπορεί να ερεθίσει τα νέα αυτιά που απαιτούνται για να την ακούσουν και να την κάνουν δική τους. Αν  επομένως  κάποιο από τα μικρά κόμματα που ανέδειξε  αυτή η Βουλή  μπολιαστεί  με την Ελληνική Πολιτική Σκέψη περί θεσμών, Ελευθερίας, Ανθρωπισμού και πραγματικής Δημοκρατίας, ως γνήσιο Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα, υπάρχει ενδεχόμενο να αποτελέσει την πολιτική ατμομηχανή του πολιτικού τραίνου  στην πολύπαθη Ελλάδα μας και να διαμορφώσει  διέξοδο  στο  πολιτικό  αδιέξοδο που βιώνουμε ως Έλληνες και ως Χώρα, ως Ελλάδα ! Γιατί πάντα το μικρό, όσο μικρό κι αν είναι, το τρώει το παλιό και το άχρηστο!

Δημοσιεύτηκε :
https://egerssi.gr/?s=%CE%97+%CE%BD%CE%AD%CE%B1+%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CF%83%CE%BA%CE%B7%CE%BD%CE%AE

 Απόχη από τις εκλογές σημαίνει προσβολή του Δημοκρατικού Πολιτεύματος

Δημήτρης Π. Παναγιωτόπουλος  
Καθηγητής ΕΚΠΑ , Δικηγόρος

 Η αποχή αποτελεί δικαίωση εγκαθιδρυμένου συστήματος εξουσίας και πριμοδότηση ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΛΑΙΛΑΠΑΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ του ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΥ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΥ και της Π(Λ)ΑΝΔΗΜΙΑΣ με προσβολή του δημοκρατικού πολιτεύματος δια μερίδας του ίδιου του Λαού.

Θυμίζω στους απανταχού Έλληνες και Ελληνίδες  ότι στο Άρθρο 51 παρ 5 ορίζεται ότι: «[… 5. Η Άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική .» (όπως αντικαταστάθηκε από το ψήφισμα  της 6-4-2001). Τούτο σημαίνει ότι δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθ’ ενός να προσέλθει ή να μην προσέλθει για να ψηφίσει, ούτε αποτελεί αντίσταση δήθεν κατά του καθεστώτος εξουσίας  των κομμάτων, τουναντίον αποτελεί αντισυνταγματική λειτουργία μερίδας πολιτών προς όφελος αυτών που δήθεν θέλει να τιμωρήσει και να δείξει δήθεν άλλο δρόμο  αορίστως, προτείνοντας κατ’ ουσία αλυσιτελή θεσμική εκτροπή.   Αυτό όμως ευνοεί απόλυτα τα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία  είκοσι και πλέον χρόνια και γι’ αυτό ουδείς από αυτούς ενδιαφέρεται για την τήρηση αυτής της εκ του Συντάγματος υποχρεωτικότητας στην προσέλευση προς ψήφο στις εθνικές εκλογές, ενδιαφέρονται όμως για την μεγιστοποίηση του καταλόγου των ψηφοφόρων και με προσφάτως  Ελληνοποιηθέντας !

Για να γίνει αντιληπτό τι σημαίνει ανοχή στην  αποχή, παρά το αντίθετο του Συντάγματος, για τα κόμματα που μας έφεραν

μέχρις εδώ, παραθέτω  τα παρακάτω στοιχεία: «Στις Εκλογές του 2019, ψήφησε μόνο το 57,78% των Ελλήνων πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου, ήτοι 5.769.644. Άρα, το 100%, των εχόντων δικαίωμα ψήφου είναι 9.985.538.
Αποχή επέλεξαν 4.215.894 που ενώ είχαν δικαίωμα ψήφου ΔΕΝ το άσκησαν.
Το 2019, η κυβέρνηση της ΝΔ ψηφίστηκε από 2.251.618 πολίτες οι οποίοι αντιστοιχούν μόνο στο 22,5% επί του συνόλου των 9.985.538 ψηφοφόρων.
Αντιστοίχως, στις Εκλογές του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 1.926.526 ψήφους, δηλαδή ποσοστό 19,2%, επί του συνόλου των εχόντων δικαίωμα ψήφου.
Παραβλέποντας αυτή την κραυγαλέα Αποχή η ΝΔ καυχήθηκε, ότι έλαβε ποσοστό 39,85% στις Εκλογές του 2019, ενώ στην πραγματικότητα το ποσοστό της ήταν 22, 5%(!), το οποίο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πλειοψηφία στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών. Το αντίστοιχο «κυβερνητικό» ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μικρότερο[…]» (Δημοσίευση Γιώργος Ρωμανός 2023).

Η «λαϊκή κυριαρχία» ως βασική αρχή, όπως αυτή ορίζεται στην παρ. 2 του Άρθρου 1 του Συντάγματος, αποτελεί κατ’ αρχήν το θεμέλιο του πολιτεύματος της Ελλάδος, το οποίο ορίζεται ως «Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία» (Σ. του 1975, άρθρο 1, παρ. 1), και κατά δεύτερον συνιστά τη νομιμοποιητική βάση ισχύος όλων όσα το Σύνταγμα ορίζει, και αποτελούν το ουσιαστικό και λειτουργικό περιεχόμενο του Πολιτεύματος (Σ. του 1975, άρθρο 1, παρ. 3).

Κατ’ επέκταση, η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί την πηγή και τον θεμελιώδη τρόπο παραγωγής όλων των εξουσιών του δημοκρατικού πολιτεύματος, καθορίζει τον τρόπο άσκησής τους, σύμφωνα με τα οριζόμενα στις οικείες διατάξεις του Συντάγματος, καθώς και τον σκοπό για τον οποίο υφίστανται οι εξουσίες αυτές, ο οποίος είναι υπέρ του λαού και του έθνους: «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα» (άρθρο 1, παρ. 3 του Σ.)

Έτσι η κυριαρχία του Λαού, ως θεμελιώδης αρχή, σύμφωνα με το Σύνταγμα, πέραν των άλλων υποδεικνύει και το υπέρτατο και απόλυτο δικαίωμα αυτοδιάθεσης του Λαού, το οποίο τελεί υπό την εγγύηση του Συντάγματος, του νόμου υπέρτατης ισχύος, όπως ορίζεται στο άρθρο 51 αυτού.

Επομένως, ουδείς δικαιούται να αρνηθεί να ψηφίσει, εκτός αν υπάρχουν ειδικοί λόγοι που κατά νόμο αιτιολογείται προς τούτο, και η εφορευτική επιτροπή των εκλογικών κέντρων είναι υποχρεωμένη κατά το ανωτέρω άρθρο του Συντάγματος να καταγράφει εν παραλλήλω το ποσοστό των μη ψηφισάντων μετά την αφαίρεση των δικαιολογημένων προς έκδοσιν των αποτελεσμάτων . Έτσι, λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των νομίμως εχόντων δικαιώματος ψήφου, να εξαγάγουν τα αποτελέσματα των εκλογών με αντίστοιχη διανομή  του ποσοστού που έλαβαν επί του συνόλου αυτού τα κόμματα κι όχι με αναγωγή μόνο των ψηφισάντων, ως δήθεν 100% σώμα του Λαού .

Σε διαφορετική περίπτωση υφίσταται προσβολή του Δημοκρατικού Πολιτεύματος με καταστρατήγηση των διατάξεων του Συντάγματος   και ειδικώς αυτών του άρθρου 51, συσχετιζόμενων  με αυτές τις διατάξεις περί  λαϊκής κυριαρχίας οι οποίες αποτελούν την πηγή και τον θεμελιώδη τρόπο παραγωγής όλων των εξουσιών του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως και τον σκοπό για τον οποίο υφίστανται οι εξουσίες αυτές, που είναι υπέρ του λαού και του έθνους,  και ανήκουν στις μη αναθεωρητέες διατάξεις (Σ. άρθρο 1, παρ. 3 του Σ.). Το θεμελιώδη τρόπο παραγωγής όλων των εξουσιών του δημοκρατικού πολιτεύματος εξασφαλίζει η εφαρμογή του του Σ . (άρθρο 51) .

Επισημαίνεται ότι αν στις εκλογές αυτές δεν προσδιορισθεί σε ειδική στήλη το ποσοστό της αποχής ώστε να ληφθεί υπόψη κατά το άρθρο 51 του Σ . στη διεξαγωγή των αποτελεσμάτων, για την πραγματική και όχι πλασματική δύναμη των κομμάτων, οι εκλογές αυτές πάσχουν ακυρότητα και καθίστανται ακυρωτέες από το αρμόδιο δικαστήριο!

ΥΓ : Σημειωτέον ότι για τον υποχρεωτικό  εμβολιασμό, πέρα από κάθε διάταξη δικαίου και διατάξεων περί ιατρικών πράξεων, ετέθησαν πρόστιμα και υποχρεώθηκαν οι πολίτες σε αναστολή της εργασίας τους παράνομα. Στην προκειμένη περίπτωση της υποχρεωτικής ψήφου των πολιτών κατά το Σ., για την εξασφάλιση της υγείας του Δημοκρατικού πολιτεύματος, ποιες είναι οι ποινές;

Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα  egersis.