Γράφει ο Δημήτρης Παναγιωτόπουλος
Η φωτογραφία είναι από τα σκληρά χρόνια ελληνικού σχολείου μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και την μετέπειτα οικονομική κατάσταση στη χώρα μας σε ορεινή περιοχή της πατρίδας μας. Μετά λοιπόν από σχεδόν πενήντα χρόνια, αναρωτιέται κανείς, δεν έπρεπε να είναι καλλίτερα σήμερα τα πράγματα στην παιδεία; Όμως τα πράγματα σήμερα πέρα από το ότι δεν συγκρίνονται, κρίνονται ως χειρότερα και είναι άλλης οπτικής και άλλου οράματος!
Σήμερα ο νους του νέου θεωρείται ότι είναι ένα σακί (ένας ασκός) που πρέπει να γεμίσει με ειδικές οπωσδήποτε γνώσεις;
Τα χρόνια εκείνα η Ελλάδα προσδοκούσε απ’ τα παιδιά της ένα καλλίτερο αύριο για αυτήν και τα παιδιά της , θεωρούσε δε, τον Νουν των νέων ένα καμίνι το οποίο έμελε να μπει η φλόγα και να πάρει φωτιά να ανάψει; Τότε, και κάτω από άθλιες συνθήκες το σχολείο ήθελε τον καθηγητή, μέντορα εμπνευστή ; Σήμερα τον αξιολογεί ως μηχανή απόδοσης επί των συγκεκριμένων. Πως αλλιώς εξηγείται ότι ο νέος τότε αν και από την κορφή της Γκιώνας θέλει να μάθει Θουκυδίδη και να τον αποδίδει απ’ έξω; Πώς να εξηγήσεις γιατί τότε ένας μαθητής γυμνασίου, μαζί με τους συμμαθητές του αρέσκετε να δημιουργεί θεατρικές παραστάσεις και μάλιστα χωρίς δέουσα καθοδήγηση ; γιατί έχει κατανοήσει πλήρως τι εστί τραγωδία την οποία έχει απόλυτα συσχετίσει με αυτά που λέει ο Θουκυδίδης !
Άραγε εκείνος ο μαθητής μήπως προσέφερε στον εαυτό του και στο σύνολο, στην κοινωνία; εν έγινε άξιο μέλος της ; μήπως νοιαζόταν για τη χώρα του και τα μέλη της και νοιάζεται υποθέτω ακόμα;
Τι φταίει λοιπόν σήμερα και δεν έχουμε την αναλογική συνέχεια ένεκα και της καλλίτερης κατάστασης της χώρας μας ;
Φταίει ότι το σχολείο από νωρίς αντί να βελτιωθεί, ως εκπαιδευτική μονάδα, έγινε ένα εξεταστικό κέντρο στη θεωρία της μετρικής και του μηχανισμού αξιολογήσεων. Αυτόν είχε ανάγκη ο δρόμος της λεγομένης της αγοράς, με την μια ή την άλλη μορφή, ο δρόμος υπηρέτης των συμφερόντων της αγοράς, που στόχος από νωρίς ήταν η παγκοσμιοποίηση και ως ένα βαθμό το πέτυχαν!
Αυτή λοιπόν η παγκοσμιοποίηση δεν είχε ανάγκη τον Άνθρωπο του περασμένου σχολείου Σχολείου του Έθνους ,της Ιστορίας και του πολιτισμού του! Είχε ανάγκη το μηχάνημα άνθρωπο στην υπηρεσία της αγοράς . Τούτο επιβεβαιώνεται απ’ το ότι θα δει κανείς ότι στα χρόνια αυτά (περί τα 45), η παιδεία, διδασκαλία και έρευνα, έχουν προσανατολισμό και περιστρέφονται γύρω από τις θετικές επιστήμες, (που είναι σημαντικές για την καλυτέρευση της ζωής του ανθρώπου), αγνοώντας πλήρως τις επιστήμες του Ανθρώπου τις ανθρωπιστικές σπουδές, την οντολογική αναζήτηση και τη βασική έρευνα. Είναι πικρή η εμπειρία μου ως Αντιπρόεδρος του Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδος και Πρόεδρος της Επιτροπής Ερευνών (2013) μετά την πρόταση που έκανα για τη δημιουργία Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Διεθνών σχέσεων στους Δελφούς το μόνο που επετεύχθη ήταν η κατάργηση του Πανεπιστημίου παρά την μελέτη βιωσιμότητας και της προοπτικής του, που κατετέθη στην τότε ηγεσία του οικείου Υπουργείου ( βλ. Βοιωτικά νέα : http://viotianet.gr/archives/4402 ).
Όλα αυτά για την σωτηρία της πατρίδος βεβαίως –βεβαίως, με γνωστή τη συνέχεια της Πανεπιστημιοποίησης όλων των ΤΕΙ!! Οι Δελφοί ενοχλούσαν γιατί μπορεί να καθίσταντο διεθνώς ένας φάρος του Ελληνισμού και των Αρχαίων ελληνικών ιδεών για τον κόσμο! 
Δεν είναι άλλος ο λόγος λοιπόν, που τόσοι υπουργοί της παιδείας που πέρασαν, πέρα από το να επιχειρούν να αλλάξουν, τον αταίριαστο για την αγορά, χαρακτήρα του παραδοσιακού Πανεπιστημίου, που δεν μπόρεσαν λόγω της Συνταγματικής δεσμεύσεως, δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να εξιδανικεύουν το σύστημα εξετάσεων εντός του Σχολείου, έτσι ώστε, κάθε σεβάσμια Γιαγιά να χαίρεται για τον εγγονό/νή πως κάπου θα σπουδάσει το παιδί, ανεξάρτητα αν αυτό είναι και αποτελεί κάτι για το μέλλον του και για την ίδια την ανθρώπινη υπόστασή του!!
Χάθηκε με λίγα λόγια στην ουσία ο παιδαγωγικός χαρακτήρας του Σχολείου, ο οποίος όμως τυπικά υφίσταται στο άρθρο 16 παρ. 2 , το οποίο παρότι έγιναν πάμπολλες αναθεωρήσεις αυτό δεν άλλαξε. Τούτο σημαίνει ότι ο συνταγματικός νομοθέτης επιμένει να θέλει την παιδεία όπως αυτή ρητώς ορίζεται στις διατάξεις του Συντάγματος (άρθρο 16 παρ.2) στις οποίες ορίζεται, ότι: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
Ρωτάμε λοιπόν όλους τους υπουργούς παιδείας τουλάχιστο από το 2010 και μετά όπως και τη σημερινή Υπουργό παιδείας , οι νόμοι που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται μέχρι σήμερα μέχρι σήμερα όπως και ο υπό κατασκευή έχουν καμία σχέση με αυτούς τους ορισμούς του Συντάγματος; Έτσι, αυτοί που επιδιώκουν την αξιολόγηση ως το μηχανισμό απόδειξης της απόδοσης δομών και εκπαιδευτικών προτείνουμε να βρουν κάποιο μηχανισμό αξιολόγησης των ιδίων ως υπουργών, ώστε να μπορούν να μαθαίνουν έγκαιρα και έγκυρα οι πολίτες για τα έργα τους για να αποφεύγουν την ολοκληρωτική καταστροφή τους και την καταστροφή ολάκαιρου του ελληνικό έθνους και των επόμενων γενιών; Τους τονίζουμε δε ότι δεν είναι η έλλειψη των αγγλικών στα νήπια που λείπει, πριν μάθουν ότι είναι γόνοι αυτού του λαού, ρύθμιση που προωθεί η τωρινή υπουργός παιδείας αλλά ολάκερη η δομή και τα περιεχόμενο των εκπαιδευτικών μονάδων . 
Για τη μόρφωση των Ελληνοπαίδων και την εξασφάλιση επαγγελματικών εκπαιδευτικών δομών και την παράλληλη ρύθμιση τρόπων καλλιέργειας των επιστημών και εκπαίδευσης εκείνων που εκφράζουν τη βούληση να ακολουθήσουν πανεπιστημιακή παιδεία με ειδικές προς τούτο δομές ελευθέρας εισόδου αυτών στα Πανεπιστήμια και μετά από επιλογή των ιδίων των Πανεπιστημίων !
Είναι γεγονός ότι, το όλο το πολιτικό σύστημα εξουσίας στην πολιτική των 45 σχεδόν χρόνων κινείται στον ίδιο παρονομαστή . Δεν έχει γίνει αντιληπτό γιατί το ίδιο θολώνει τα ύδατα με μια μικροπολιτική σύγκρουση ανάμεσα στα κόμματα εξουσίας, του διαίρει και βασίλευε, για να μπορούν να πράττουν τελικώς το αυτό με μικρό- παραλλαγές, καθιστώντας το κράτος υπηρέτη ξένων συμφερόντων με την προβολή δήθεν υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού, του οποίου τη χώρα κατέστησαν « παλιόψαθα των εθνών» και Ώ του θαύματος μπορεί να σωθεί ένεκα Coronavirus!
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε στο πλαίσιο αυτής της λογικής, της αποεθνοοποίησης των πάντων από τους μεν και της αποκρατικοποίησης από την άλλη, με εκποίηση ως βάρος δήθεν των πολιτών της δημόσιας περιουσία και ειδικώς κοινής ωφέλειας. Έτσι, απέβαλαν τη λέξη «Εθνικής» από τον τίτλο «Υπουργείο Εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων» που ήταν κάποτε, διαμορφώνοντας σκέτα σε : Υπουργείο Παιδείας συν διάφορες παραλλαγές « δια βίου μάθησης» κ.λ.π. !! το οποίο δηλώνει και τις προθέσεις τους επί του περιεχομένου της παιδείας. Έτσι, παρότι κατά το Σύνταγμα υφίσταται ισχύουσα η διάταξη ότι σκοπός της παιδείας μεταξύ άλλων ρητώς είναι η: «[…] ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες», όλοι οι υπουργοί παιδείας το έχουν αγνοήσει και καταστρατηγούν – παραβιάζουν το Σύνταγμα, αφού με το νόμο που εκδίδουν δεν συνδυάζουν το περιεχόμενο του με τις διατάξεις αυτές . Κάτω απ’ το τραπέζι λοιπόν, ύπουλα έχουν θέσει εκ ποδών τη συνταγματικά προσδιορισμένη εθνική και θρησκευτική συνείδηση των νέων της Ελλάδος, όπως και τον τρόπο εκείνο που θα τους καθιστά πράγματι « Ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες»! Τούτο το διατυμπανίζουν άλλωστε προς όλους τους Έλληνες, ως μοντερνισμό οι Υπουργοί όλων των κομμάτων εξουσίας, όταν εμφανώς έχουν αφαιρέσει επιδεικτικά τη λέξη «Εθνική» εμπρός από τον τίτλο του οικείου Υπουργείου, το ίδιο άλλωστε έγινε και σε πολλά άλλα Υπουργεία όπως το Δημοσίας τάξεως, και τούτο έγινε δήθεν από μεγάλη συμπόνια «προστασίας του πολίτη!!» και όχι της επιβαλλόμενης «Δημοσίας Τάξεως» που τα λέει όλα!! Αυτά τα έπραξαν με συνείδηση ότι προσφέρουν έργο, μόνο που το έργο αυτό δεν είναι έργο υπέρ των Ελλήνων, αλλά του ξένου παράγοντα , της αγοράς!! Αυτό διότι γι’ αυτούς, στην πορεία του ενδοτισμού τον οποίο βιώσαμε οι Έλληνες εμφανώς τουλάχιστο επί δεκαετία, το εθνικός δεν χρειαζόταν και «εθνική παιδεία» δεν χρειάζεται γιατί έρχεται απέναντι στη δρομολογημένη πορεία του διεθνιστικού μηδενισμού από τη μια και την κατάργηση του κράτους δια της εκποιήσεως του απ’ την άλλη μεριά.
Έλα όμως που έχουν οι καιροί γυρίσματα και το « Εθνικόν εκδικείται»!!! (coronavirus βλέπε) και θα το ζήσουμε, όσον ούπω , ή δεν θα ζήσουμε άλλως !!
Ως Έλληνες όμως, οφείλουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας, «να αξιολογήσουμε κατά τας υποδείξεις των πολιτικών μας την πολιτική τους» και να τους απορρίψουμε ομοθυμαδόν. Οφείλουμε να αναζητήσουμε το κοινόν μας μέλλον στην κοινωνία του Ανθρώπου. Στην Κοινότητα του έθνους μας τον κοινόν που θα χτίσουμε ο καθ’ ένας για τον άλλον, γιατί ο άλλος είναι η βάση της κοινότητας της ζωής μας και η κοινότητα επιβάλλει την παιδεία και αυτή την πολυπόθητη Δημοκρατία σε τούτον εδώ τον κόσμο!
Του έθνους - Κοινότητα – Κοινόν, Παιδεία - Δημοκρατία